Salon fotograficzny. Proszę, siadaj – mówi poprawną angielszczyzną starszy pan, ustępując mi miejsca. Oczywiście odmawiam. Zaciekawiony wypytuję o jego świetny angielski. Starszy pan pokazuje mi swą dłoń, wykręcając przy tym palce. Mówi, że był w akademii sztuk pięknych, że uczył się grać na instrumencie, ale przesadził z treningiem i doznał poważnej kontuzji. Zmienił, zatem kierunek studiów na anglistykę. Po skończeniu studiów prawie udało mu się wydostać z kraju, ale koniec końców urząd odmówił mu wizy. Starszy pan zaczął więc uczyć angielskiego „dla naukowców” na uniwersytecie i to tu go zastał rok 1989, który opłynął pod znakiem protestów na Tian an men. Starszy Pan opuścił zatem uniwersytet i kolejny raz przekwalifikował się, tym razem padło na branżę export-import. W latach 90 zarobił „nie mało” i zwiedził „wiele miejsc”. Pokazuje mi swoje zdjęcie na monitorze. Patrz jak ostra jest ta pszczoła! - mówi z dumą. W 21 wieku starszy pan zajmuje się fotografią.
-wczoraj
